از این جهت که اسلام مکتبِ تربیتی است، انسان‌ساز است، تمدّن‌ساز است، جامعه‌ی بشری را در مسیرِ کمال و در مسیرِ میلِ به زیبایی‌ها قرار می‌دهد و در مسئله‌ی زیبایی‌ها و جاذبه‌هایی که فطرتِ بشر به سوی آن‌هاست و برای بشر ارزش‌های والا گمشده‌ است و انسان از درون می‌جوشد که به این گنج‌ها دست یابد و در درونِ خود سرمایه‌دار بشود، جاهای خالیِ فکری و روحی و روانی او برطرف بشود، به یک امنیتِ درونی و آرامشِ خاطر نائل بشود، و این «سعادت» است، هم در دنیا و هم در آخرت.