در ارتباط با دوستان، فرزندان، عزیزان، اعوان، انصار این‌ها نعمت‌هایی است آدم قدر دوستان خود را نمی‌داند «مَنِ (اتخذ) اسْتَفَادَ أَخاً فِی اللَّهِ، فَقَدِ اسْتَفَاد َ(اتخذ) بَیْتاً فِی الْجَنَّهِ»[۱] اگر کسی یک دوست الهی را به دست بیاورد، یک پناهگاه بهشتی را به دست آورده است. دوست خوب در شرایط مختلف به داد انسان می‌رسد و آن‌هایی که اخوان فی الله هستند، باقیات الصّالحات انسان هستند، آدم‌ دوستانی را که از دست می‌دهد، برای آخرت آن‌ها حساب جاری باز می‌کند، برای آن‌ها نماز می‌خواند، کارهای خیر خود را به آن‌ها هدیه می‌کند. این دوستانی که برای خدا با انسان طرح دوستی می‌ریزند، این‌ها نعمت‌های الهی هستند.

پی نوشت

[۱]– الأمالی (للطوسی)، ص ۸۴٫