یهود خود را نژاد برتر می‌داند و فرزندان اسرائیل را مالک می‌دانند و دیگران نژادها را برده می‌دانند. لذا یهود کسی را دعوت نمی‌کند که یهودی بشود. امروز صهیونیست‌ها یک جمع نژاد پرستی هستند، کسی را قاطی در نژاد خود نمی‌کنند، با غیر خود ازدواج نمی‌کنند، غیر را دعوت به یهودیّت نمی‌کنند و معتقد هستند که این‌ها احبّاء خدا هستند و به آتش جهنّم هم وارد نمی‌شوند. خدای متعال مشت محکمی به دهان این‌ها می‌زند و می‌گوید: ملاک این نیست که شما فرزندان اسرائیل باشید، بلکه اعتبار هر کسی، ارزش هر کسی به تقوای او است.
اگر ما یک مقدار دقیق‌تر بشویم، فکر می‌شود که علم به تنهایی می‌تواند ارزش باشد که خود قرآن کریم هم در آیاتی ما را تشویق کرده است که عالم بشوید. «هَلْ یَسْتَوِی الَّذینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذینَ لا یَعْلَمُونَ»[۱] امّا مجموعه‌ی آیات قرآن کریم هم به ما هو مجموع در جمع‌بندی هم آیات خاصّی داریم که نشان می‌دهد علمی ارزش دارد که این علم همراه تقوا باشد. هم منشأ آن تقوا باشد و هم ثمره‌ی آن تقوا باشد. عالمی که به خاطر دنیا می‌رود، عالم می‌شود، انگیزه‌ی او برای عالم شدن مباهات است، رسیدن به حطام دنیا است. به تعبیر حدیث قدسی مفتون به دنیا است که فرمود: «یَا دَاوُدُ لَا تَجْعَلْ بَیْنِی وَ بَیْنَکَ عَالِماً مَفْتُوناً بِالدُّنْیَا»[۲] داوود حواس تو جمع باشد عالم دنیا پرست را به عنوان هادی مردم، واسطه‌ی بین مردم و خدا قرار نده. در روایتی از امام جعفر صادق علیه الصّلاه و السّلام است که ضرر عالم دنیا پرست «أَضَرُّ عَلَى ضُعَفَاءِ شِیعَتِنَا مِنْ جَیْشِ یَزِیدَ»[۳] و آسیب دانشمندان بی‌تقوا و دنیا پرست از لشکریان یزید بن معاویه بیشتر است و در قرآن شریف هم «أَضَلَّهُ اللَّهُ عَلى عِلْمٍ»[۴] داریم. بعضی‌ها با علم خود گمراه می‌شوند. در قرآن کریم هم مثل بلعم باعور را مثل کلب معرّفی کرده است و هم علمای یهود را. «مَثَلُ الَّذینَ حُمِّلُوا التَّوْراهَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوها کَمَثَلِ الْحِمارِ یَحْمِلُ أَسْفاراً»[۵] علوم تجربی این‌ها هم ابزار و وسیله‌ی زندگی است، اساساً علم نیست. علم در فرهنگ قرآن نوری است که راه سعادت واقعی انسان را برای آدم روشن می‌کند. انسان موجود موقّتی نیست، موجود ابدی است و اگر حجابی باشد و آدم ابدی بودن خود را نفهمد، با لذائذ آنی ابدیّت خود را از بین ببرد، این علم نیست، این روشنایی نیست، این نور نیست.
[۱]– سوره‌ی زمر، آیه ۹٫
[۲]– منیه المرید، ص ۱۴۲٫
[۳]– الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسی)، ج ۲، ص ۴۵۸٫
[۴]– سوره‌ی جاثیه، آیه ۲۳٫
[۵]– سوره‌ی جمعه، آیه ۵٫
پاسخ دهید