آن که با سوء اختیار خود خلافکار شده است،‌ بی‌ایمان شده است، بی‌دین شده است ظالم شده است، این وقتی به جهنّم می‌رود جای خود را در بهشت می‌بیند.

یکی از عذاب‌های وجدانی که هر جهنّمی از این می‌سوزد این است که می‌بیند خود او عجب جایی داشته است، راه را بر خود بسته است، نشده است به آن‌جا برسد. آن که باید به این داده می‌شود، به بهشتی‌های دیگر می‌دهند، این وارث آن می‌شود. این ارثی که یک انسان بهشتی می‌برد، علاوه بر حقّ خود، آن چیزی که آن جهنّمی را هم دارا است به این۲۲:۱۲ می رسد.