یادم می‌آید که در آموزش خودرو، پایش ضرب خورد. چون وضع خوبی نداشت، به او گفتیم: «برگردید! ادامه‌ی آموزش برای شما ضرر دارد.»

امّا او به هیچ وجه حاضر به ترک آموزش نبود و در جواب ما گفت: «من به همین شکل هم قادرم کار را ادامه بدهم.»

و با این که درد زیادی را تحمّل می‌کرد، همچنان ایستاد و خم به ابرو نیاورد.

 منبع: کتاب رسم خوبان ۴ ـ صبر و استقامت ـ صفحه‌ی ۹۳/ بحر بی‌ساحل، ص ۹۱٫