همه مراجع (به جز تبریزى): اگر فراگیرى مسائل پزشکى، در حدى است که حفظ سلامتى و جان بیماران (هر چند در آینده)، متوقف بر آن باشد ؛ به مقدار ضرورت و ناچارى جایز است.[۱]

آیه اللّه  تبریزى: اگر فراگیرى مسائل پزشکى، در حدى است که حفظ سلامتى و جان بیماران (هر چند در آینده) و یا حفظ پیشرفت و فرهنگ طب مسلمانان، متوقف بر آن باشد، اشکال ندارد.[۲]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی

[۱] – فاضل، ج۱، س۲۰۸۲ و ۲۰۹۰ ؛ مکارم، استفتاءات، ج۱، س۱۵۵۱ و ۱۵۷۳ ؛ صافى، هدایه العباد، ج۲، النکاح، م۲۲ و جامع‏الاحکام، ج۲، س۱۷۰۶ ؛ نورى، استفتاءات، ج۱، س۹۵۷ ؛ بهجت، احکام و استفتاءات پزشکى، ص۳۳، س۲۰ ؛ امام، استفتاءات، ج۳، نظر ، س۴۷ و ۴۹ و ۵۰ ؛ دفتر: سیستانى، وحید.

[۲] – تبریزى، صراط‏النجاه، ج ۱، س ۹۷۸٫