پایه‌ی همه‌ی امور، بر روی محبّت دور می‌زند. سرّ خلقت و علّت پیدایش عالَم وجود، در عشق و محبّت خلاصه شده است. پس محبّت اصل دین است؛ امّا برای پیشرفت و ترقّی در مقامات و درجات معنوی، باید سه نکته را در نظر گرفت:

نخستین راز موفّقیت، خدمت به خلق خدا و دوری از ظلم است.

مرحله‌ی دوم، کشتی سیّد الشّهداء (ع) است که فرموده‌اند: إِنَّ الْحُسَیْنَ مِصباحُ الْهُدَی وَ سَفِینَهُ النَّجَاهِ.

مرحله‌ی سوم، توجّه و حضور دائمی است. امّا محور و میاندار تمامی آن‌ها همان صفت احسان است که به حق، مقدّمه و پایه‌ای اساسی برای صفات دیگر می‌تواند باشد.

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۵۱