اگر به آن واسطه⁽حضرت بقیه اللّه  الاعظم ـ عجّل اللّه  تعالى فرجه الشّریف } دسترسى داشتیم، در احکام فقهیه احتیاج به نظر نداشتیم، امّا اکنون که به ایشان دسترسى نداریم، در همین تعلیمات و تعلّمات حوزوى مطالبى است که نهایت ندارد. با این وجود، با همین چیزهایى که در دسترس ما است و با آن وسائط⁽حضرات ائمه معصومین ـ علیهم السّلام⁾ به آن مطالب عالیه مى رسیم. البتّه نه این که به واسطه ى این علوم، غبىّ اى⁽نادان، احمق.⁾ را واجب الطّاعه کنیم و عیب او را بپوشانیم و به دروغ از او تبلیغ و ترویج کنیم و امیرالموءمنین ـ علیه  السّلام ـ و واجب الطاعه را کنار بگذاریم و خانه نشین نماییم.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد