از مباحث مربوط به زندگى امام مهدى‏علیه‏السلام طول عمر آن بزرگوار است. براى بعضى این سؤال مطرح است که چگونه ممکن است انسانى، عمرى چنین طولانى داشته باشد؟!(اکنون در سال ۱۴۲۹ هجرى قمرى هستیم و با توجه به اینکه تولد امام مهدى در سال ۲۵۵ هجرى قمرى واقع شده است، پیشواى ما هم اکنون ۱۱۷۴ سال دارد).
سرچشمه این سؤال و علت طرح آن این است که آنچه در جهان امروز، معمول و متداول است عمرهاى محدودى است که حداکثر بین ۸۰ تا ۱۰۰ سال طول مى‏کشد( البته هم اکنون عمرهاى بالاى صد سال هم یافت مى‏شود که به نسبت بسیار کم است). و بعضى با دیدن و شنیدن اینگونه عمرها، نمى‏توانند یک عمر طولانى را باور کنند یا آن را دور مى‏شمارند. وگرنه عمر طولانى از نظر عقل و دانش بشرى امرى غیر ممکن نیست و دانشمندان با مطالعه اجزاء بدن به این حقیقت رسیده‏اند که ممکن است انسان، سال‏هاى بسیار طولانى زنده بماند و حتى گرفتار پیرى و فرسودگى هم نشود.

برنارد شاو مى‏گوید:
از اصول علمى مورد پذیرش همه دانشمندان بیولوژیست، این است که براى عمر بشر نمى‏توان حدى تعیین کرد و حتى دیرزیستى نیز مسئله مرزناپذیرى است.( راز طول عمر امام زمان‏علیه‏السلام؛ على‏اکبرمهدى‏پور، ص ۱۳).
پروفسور “اتینگر” مى‏نویسد:
به نظر من با پیشرفت تکنیک‏ها و کارى که ما شروع کرده‏ایم بشر قرن بیست و یکم خواهد توانست هزاران سال عمر کند.( مجله دانشمند، سال ۶، ش ۶، ص ۱۴۷).

بنابراین تلاش دانشمندان براى دست یافتن به راههاى غلبه بر پیرى و رسیدن به دراز عمرى نشانگر امکان چنین پدیده‏اى است چنانکه در این مسیر گام‏هاى موفقیت‏آمیزى برداشته شده است و هم اکنون در گوشه و کنار جهان کم نیستند افرادى که بر اثر شرایط مناسب آب و هوایى و تغذیه مناسب و فعّالیت مناسب بدنى و فکرى و عوامل دیگر، عمرى نزدیک به صدوپنجاه سال و گاهى بیشتر از آن دارند مهم‏تر اینکه عمر طولانى در گذشته تاریخ انسان‏ها بارها تجربه شده است و در کتاب‏هاى آسمانى و تاریخى، انسان‏هاى زیادى با نام و نشان و شرح حال یاد شده‏اند که مدت عمر آن‏ها بسیار درازتر از عمر بشر امروز بوده است.

در این زمینه کتاب‏ها و مقالات متعدّدى نوشته شده است که براى نمونه چند مورد را بیان مى‏کنیم:

۱ – در قرآن آیه‏اى هست که نه تنها از عمر طولانى بلکه از امکان عمر جاویدان خبر مى‏دهد و آن آیه درباره حضرت یونس‏علیه‏السلام است که مى‏فرماید:
اگر او (یونس‏علیه‏السلام) در شکم ماهى تسبیح نمى‏گفت، تا روز رستاخیز در شکم ماهى مى‏ماند.( سوره صافات، آیه ۱۴۴).
با توجه به این آیه شریفه، عمر بسیار طولانى (از عصر یونس‏علیه‏السلام تا روز رستاخیز)- که در اصطلاح زیست‏شناسان عمر جاویدان نامیده مى‏شود- براى انسان و ماهى از نظر قرآن کریم امکان‏پذیر است.

۲ – قرآن کریم در مورد حضرت نوح‏علیه‏السلام مى‏فرماید:
« به راستى ما نوح را به سوى قومش فرستادیم، پس /۹۵۰ سال در میان آنها درنگ نمود»؛( سوره عنکبوت، آیه ۱۴).
آنچه در آیه شریفه آمده است مدت پیامبرى آن حضرت است و براساس برخى روایات، مدت عمر آن بزرگوار ۲۴۵۰ سال طول کشیده است؛( کمال‏الدین، ج ۲، باب ۴۶، ح ۳، ص ۳۰۹).
جالب اینکه در روایتى از امام سجادعلیه‏السلام نقل شده است که فرمود:
در امام مهدى‏علیه‏السلام سنت و شیوه‏اى از زندگى حضرت نوح‏علیه‏السلام است و آن طول عمر است؛( کمال‏الدین، ج ۱، باب ۲۱، ح ۴، ص ۵۹۱٫)

۳ – و نیز درباره حضرت عیسى‏علیه‏السلام مى‏فرماید:
« … و هرگز او را نکشتند و به دار نیاویختند بلکه امر به آنها مشتبه شد… به یقین او را نکشتند بلکه خداوند او را به سوى خود بالا برد که خداوند توانا و فرزانه است»؛( سوره نساء، آیه ۱۵۷).
همه مسلمانان به استناد قرآن و احادیث فراوان معتقدند که عیسى‏علیه‏السلام زنده و در آسمان‏هاست و به هنگام ظهور حضرت مهدى‏علیه‏السلام فرود آمده و او را یارى خواهد کرد.
امام باقرعلیه‏السلام فرمود:
در صاحب این امر (مهدى‏علیه‏السلام) چهار سنّت از چهارتن از پیامبران است… و از عیسى‏علیه‏السلام سنتى دارد و آن اینکه: (درباره مهدى نیز) مى‏گویند: او در گذشته است در حالى که او زنده مى‏باشد؛( بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۲۱۷).
علاوه بر قرآن، در تورات و انجیل نیز سخن از دراز عمران مطرح گردیده است.

در تورات آمده است که:
« … تمام ایامِ ” آدم “که زیست، نهصد و سى سال بود که مُرد… جمله‏ى ایام “انوش” نهصد و پنج سال بود که مُرد… و تمامى ایّام “قینان” نهصد و ده سال بود که مُرد… پس جمله‏ى ایّام “متوشالح” نهصد و شصت و نه سال بود که مُرد..»؛( زنده روزگاران ، ص ۱۳۲ به نقل از تورات – ترجمه فاضل خانى – سفر پیدایش باب پنجم، آیات ۵ – ۳۲).
بنابراین تورات صریحاً به وجود افرادى با داشتن عمرهاى طولانى (بیش از نهصد سال) اعتراف مى‏کند.
در انجیل نیز عباراتى موجود است که نشانگر آن است که عیسى‏علیه‏السلام پس از به دار کشیده شدن زنده گردیده و به آسمان بالا رفته است؛( زنده روزگاران، ص ۱۳۴ به نقل از عهد جدید، کتاب اعمال رسولان، باب اول، آیات ۱ – ۱۲). و در روزگارى فرود خواهد آمد و مسلّم است که عمر آن بزرگوار از دو هزار سال بیشتر است.

با این بیان روشن مى‏شود که پیروان دو آئین یهود و مسیحیت باید به علت اعتقاد به کتاب مقدس به عمرهاى طولانى نیز معتقد باشند.
گذشته از اینکه طول عمر از نظر علمى و عقلى پذیرفتنى است و در گذشته تاریخ، موارد بسیار دارد، در مقیاس قدرت بى‏نهایت خداوند نیز قابل اثبات است. به اعتقاد همه پیروان ادیان آسمانى تمام ذرات عالم در اختیار خداوند است و تأثیر همه سبب‏ها و علّت‏ها به اراده او بستگى دارد و اگر او نخواهد سبب‏ها از تأثیر باز مى‏ماند و نیز بدون سبب و علّت طبیعى، ایجاد مى‏کند و مى‏آفریند.
او خدایى است که از دل کوه، شترى بیرون مى‏آورد و آتش سوزنده را بر ابراهیم‏علیه‏السلام سرد و سلامت مى‏سازد و دریا را براى موسى و پیروانش خشک مى‏کند و آنها را از میان دو دیوار آبى عبور مى‏دهد( اینها حقایقى است که در قرآن کریم آمده است؛ سوره انبیاء، آیه ۶۹ و سوره شعراء، آیه۶۳). آیا از اینکه به عصاره انبیاء و اولیاء و آخرین ذخیره الهى و نهایت آمال و آرزوى همه نیکان و تحقق‏بخش وعده بزرگ قرآن را عمرى طولانى بدهد، ناتوان خواهد بود؟!

امام حسن مجتبى‏علیه‏السلام فرموده است:
… خداوند عمر او را (مهدى‏علیه‏السلام) در دوران غیبتش طولانى مى‏گرداند، سپس به قدرت خدایى‏اش او را در سیماى جوانى زیر چهل سال آشکار مى‏سازد تا مردمان دریابند که خداوند بر هر کارى تواناست.( بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۱۰۹).
بنابراین جریان طول عمر امام دوازدهم‏علیه‏السلام، از ابعاد مختلف عقلى و علمى و تاریخى ،امرى ممکن و پذیرفتنى است و پیش از همه اینها از جلوه‏هاى اراده خداوند بزرگ و تواناست؛ (ر.ک. زنده روزگاران، دکتر فریدونی).