-‌ من جدیداً یک فرزند خوانده به فرزندی قبول کردم، البتّه الآن نوزاد است، دو ماه و خورده‌ای دارد. ولی می‌خواستم این سؤال را بپرسم من از نظر برخورد با این بچّه اگر تا قبل از این‌که به آن سنّی برسد که خود من بخواهم به او بگویم پدر و مادر واقعی او چه کسی هستند، چون از نظر مسائل شرعی، چون دختر هم است، اگر یک وقت از طریق فامیل یا کسی فهمید بهتر است که چه برخوردی با او بکنم و من این را باید از چه سنّی به این بچّه بگویم که ما پدر و مادر واقعی او نیستیم. یا اصلاً باید بگویم یا نه؟ لطفاً من را راهنمایی کنید.

-‌ این سؤالی که خواهر بزرگوار ما داشتند تقریباً از چند بخش تشکیل شد. یک بخش آن این‌که آیا نیاز است ما به این کودک بگوییم یا از چه زمانی بگوییم. نکته‌ی دوم این‌که آیا به سایر اقوام و دوستان و آشنایان این مسئله را طرح کنیم یا نه. نکته‌ی سوم این‌که از لحاظ شرعی باید چه کارهایی را انجام دهند.

-‌ نگاه کنید کودکی که به فرزند خواندگی قبول می‌شود باید نسبت به او یک سری نکاتی را رعایت کرد. یعنی می‌دانید که حتّی از لحاظ ارث و میراث ممکن است بعداً با مشکلاتی مواجه شود. در بحث محرمیّت او باید یک دقّت‌هایی شود. لذا لازمه‌ی آن این است که در یک سنّی که این کودک به یک رشد عقلانی رسیده است که مسائل را درک می‌کند با او مطرح شود.

 البتّه مطرح کردن این به این صورت نیست که ما او را مقابل خود بنشانیم و بگوییم که تو بچّه‌ی ما نبودی و ما تو را از پرورشگاه گرفتیم! نه به این شدّت و به این راحتی هم نیست. نیاز به یک مقدّمه چینی دارد. یعنی اوّلاً پدر و مادر با هم کنار او بنشینند و با یک مقدّمه‌ای گاهی اوقات از مثال‌هایی استفاده کنند یا حتّی می‌توانند در مقدّمه‌ی کار خود یک ماجرایی را تعریف کنند یا در قالب یک فیلمی که دیدند این را مقدّمه سازی کنند و برای او بیان کنند.

-‌ با ملاطفت.

-‌ بله. این چه سالی باشد؟ عرض می‌کنم باید دید که این دختر خانم که بزرگ می‌شود پذیرش او برای این مسئله چه زمانی بیشتر است. قطعاً در دوران کودکی اگر بیان شود ممکن است آسیب‌هایی را ببیند، حتّی در دوران نوجوانی. چون دوران نوجوانی از لحاظ روانشناختی نسبت به فرزندان یک دوران حسّاسی است، نمی‌شود همان موقع به آن‌ها بیان کرد. لذا ممکن است آسیب‌هایی را ببینید و به محیط‌های ناامن پناه ببرد. لذا در مرحله‌ی جوانی و اوایل جوانی ممکن است این زمان زمان مناسبی باشد، البتّه با آن مقدّمه‌ای که عرض کردم.

 نکته‌ی دوم به اقوام چه زمانی باید گفته شود، ما اقوام را چند لایه در نظر می‌گیریم. یکی پدر بزرگ، مادر بزرگ، دایی، عمّه، خاله هستند. این‌ها بدانند ولی با آن‌ها هم طرح شود که فعلاً ما نمی‌خواهیم که او بفهمد ولی در جریان هم باشند. قطعاً فامیل می‌فهمند، مثلاً فامیل درجه‌‌ی اوّل از همان ابتدا ممکن است که در جریان باشند، ولی طرح کنند که فعلاً ما صلاح نمی‌دانیم که شما به او بگویید. چون ممکن است حتّی طرح این در خانواده هم آسیب‌هایی را داشته باشد. مثلاً خواهر این خانم اگر در خانه طرح کند و بچّه‌های او بشنوند. بچّه‌ها یک مرتبه به او می‌گویند چون ظرفیّت بچّه‌ها خیلی بالا نیست، یک مرتبه در دعوا طرح می‌کنند. لذا حتّی به آن‌ها توصیه کنند که در جمع‌های خانوادگی درباره‌ی ایشان صحبتی نشود. امّا لایه‌ی دورتر فامیل که متوجّه هم نشدند نیازی نیست که آن‌ها فعلاً در جریان این امر قرار بگیرند.