آیا شیطان کم به پدر و مادر ما، آدم و حوّا ـ علیهماالسّلام ـ سوگند یاد کرد که «وَقَاسَمَهُمَآ إِنِّى لَکُمَا لَمِنَ النَّـصِحِینَ» ⁽سوره ى اعراف، آیه ى ۲۱٫⁾؛ (و براى آن دو سوگند یاد کرد که قطعا من خیرخواه شما دو نفر هستم.) با ما فرزندان کارى ندارد و ما را مورد نصیحت و اغوا قرار نمى دهد؟!

آیا وسوسه  ى او فقط درباره  ى « بلعم باعور » بوده که؛ «وَلَـکِنَّهُوآ أَخْلَدَ إِلَى الأَْرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَلـهُ…» ⁽سوره ى اعراف، آیه ى ۱۷۶٫⁾؛ (لیکن او خود رو به زمین آورد و از هواى خویش پیروى نمود…) و یا این که آن چه درباره  ى آن  ها بالفعل بوده، درباره  ى ما بالقوّه است؟!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد