میرزا ابوالقاسم محمّدنصیر متخلّص به «طرب» از شاعران قرن ۱۳ و ۱۴ است. او را هم طرب اصفهانی می‌خوانند و هم طرب شیرازی.
پدر طرب، همای شیرازی نیز از شعرای مطرح بود و فرزند طرب، استاد جلال‌الدّین همایی متخلّص به سنا نیز در شعر و سخن و فقه دارای جایگاه ویژه بود. عنقا و سها دو برادر اویند که هر دو از طبع شعر برخوردار بودند.
جناب طرب در سال ۱۲۷۶ ق متولّد و در سال ۱۳۳۰ ق در اصفهان بدرود حیات گفت و در صحن امامزاده احمد، در جوار مزار پدرش، به خاک سپرده شد.
دیوان طرب اصفهانی دو جلد است که به اهتمام پسرش جلال‌الدّین همایی، تنظیم و تدوین شده است. در جلد دوم دیوان مذکور، اشعار دو برادر طرب یعنی عنقا و سها نیز ضمیمه است. جلد نخست در سال ۱۳۴۲ و جلد دوم در سال ۱۳۴۳ توسّط انتشارات فروغی منتشر شده است. الآن این مغازه که در خیابان جمهوری واقع است به کت و شلواری تبدیل شده. یکی از دوستانم اخیراً دو جلد دیوان طرب را به مبلغ پانصد هزار تومان خریداری کرده است. چرا؟ چون کم‌یاب است؛ دیگر چاپ نمی‌شود؛ کسی حاضر به سرمایه گذاری برای آن نیست؛ مردم، شوق یا توان خرید ندارند. به هر حال افسوس و دوصد افسوس!!!…
آیا برای بچّه هیأتی‌ها همین یک بیت از «طرب» بس نیست.
همای شیرازی یعنی پدر طرب، غدیریّه‌ای دارد با این مطلع:
حبّذا! نوبهار و عید غدیر
که قرین شد ز کردگار قدیر

طرب هم در همین بحر و با همین قافیه دو شعر دارد که گویا به استقبال از پدرش سروده است؛ غدیریّه‌ی زیر، یکی از آن دو شعر است که می‌بینید.