اگر خدای متعال بخواهد کسی را در مسیر خوب قرار بدهد همه چیز به او می‌دهد، یکی هم دوستان خوب. این دوستانی که قرآن برای اهل طاعت معرّفی کرده نبیّین هستند، خدا پیغمبر را دوست تو قرار می‌دهد، خواب او را می‌بینی. کسی که در بیداری حرف پیغمبر را می‌زند، آدرس پیغمبر را بلد است، می‌بیند در خطّ پیغمبر می‌آید که خطّ طهارت خاتم است، عصمت خاتم است. شما را در این مسیر قرار می‌دهد. صدّیقین، کسانی که ظاهر و باطن آن‌ها جز صداقت نیست، جز صداقت چیزی در زندگی آن‌ها نیست، این‌ها صدیق هستند. خدا این‌ها را در این خط قرار داده، این‌ها در خطّ طاعت رفت و آمد می‌کنند. به جاده‌ی طاعت می‌آیی صدیقین را همراه خود، هم کاروان خود می‌بینی. شهیدان هم در همین خط هستند، این‌ها در خطّ طاعت الهی درجه‌ی شهادت گرفته‌اند، به مقام عندیّت رسیده‌اند. در خطّ طاعت باشی شهید می‌شوی، دل تو با شهدا بوده خدا تو را از آن‌ها جدا نمی‌کند. «مَنْ أَحَبَّ قَوْماً حُشِرَ مَعَهُمْ»،[۱] هر کسی هر گروهی را دوست داشته باشد، به آن‌ها گرایش داشته باشد، خدا او را از آن‌ها جدا نمی‌کند. شما امام حسین علیه السّلام را دوست دارید، شهدای کربلا را دوست دارید، اگر به این‌ها دل دادید خدا شما را از آن‌ها جدا نمی‌کند، شما را با شهدا دوست می‌کند.
[۱]– مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ۱۲، ص ۱۰۸٫
پاسخ دهید